Siła krucha jak źdźbło trawy. Nieśmiała jak piękno polnego kwiatu.

W świecie, w którym przyszło nam żyć silny rozdaje karty, ma wpływy i podejmuje decyzje. Kurczymy się pod wpływem  strasznych wieści o  kataklizmach, przemocy i wojnach, czując bezradność. Wydaje się, że tylko będąc sprawnym, zamożnym jest się silnym. A władza, choćby najmniejsza, daje poczucie wartości.

Kim jest ten brat mój zależny ode mnie we wszystkim? Ten, który nic nie może, nic nie ma, we wszystkim potrzebuje pomocy. Nie ma żadnej władzy, znajomości ani środków, by zabrać głos w społecznej dyskusji, by walczyć o siebie! W ogóle nie walczy. Najczęściej czeka. Ma czas. I tu zaczynają się różnice. Ten słaby, nie znaczący nic człowiek ma już coś czego nie ma większość ludzi na Ziemi. Ma CZAS. Więc może czekać, długo czekać. Czasem całe jego życie jest czekaniem…

Co sprawia, że przechodząc obok, nie zawsze mijamy go obojętnie? Dlaczego  wzrusza nas ich ubóstwo? Czy to tylko płytki gest, by uspokoić sumienie? Wy, którzy znacie nas, wiecie, że nie tylko tak.

Jest taka moc, która zatrzymuje pędzący czas i odsuwa spotkania niecierpiące zwłoki. Są takie światy, gdzie najważniejszy jest uśmiech! Kraina najmniej ważnych obywateli świata. Niepełnosprawni.     Choć nie posiadają, mają! Odpowiedź kryje się i w tym, że ubodzy cieszą się z tego co mają, nie wypatrując tego co zbędne….

Jest taka moc, są takie światy, gdzie wszystko jest inaczej! Gdzie w świetle słońca i gwiazd barwy życia nasycają się wyjątkowym blaskiem. Ten świat blisko nas, blisko życia i jego spraw – to siła w jej braku, gdy wyciągamy rękę, by objąć, przebaczyć, pomóc, pocieszyć, wysłuchać.

Gdybym mówił językami ludzi i aniołów, a miłości bym nie miał…..